Een verstopte neus wordt geopend - Masha Anthonissen-Kotousova
Veel mensen hebben chronische hyperventilatie. Zonder dit te beseffen, ademen zij dag en nacht te veel lucht in en uit. Zij ademen in rusttoestand alsof zij zwaar lichamelijk werk doen en bij lichamelijke inspanning komen zij snel buiten adem, worden zij kortademig en krijgen zij het benauwd.
Een simpele test meet de mate van je longventilatie: Adem ongeforceerd uit en knijp je neusgaten met twee vingers dicht. Wacht totdat het een beetje moeilijk wordt en het niet meer comfortabel is om verder zonder ademhalen te blijven. Als er daarna geen extra diepe inademing ontstaat, is de adempauze juist gemeten. Duurt deze pauze gemakkelijk 40 à 60 seconden, dan heb je een goede conditie. Maar als deze pauze minder dan 20 seconden is, dan is er duidelijke sprake van hyperventilatie. Hoe korter de pauze duurt, des te erger is de situatie.
Bovenmatige longventilatie leidt tot bovenmatig verlies van kooldioxide uit onze longblaasjes. Wij moeten niet te weinig en ook niet te veel van deze stof hebben, maar precies de norm. Net als wij over een normale temperatuur of een normale bloeddruk spreken, moeten wij over een normale hoeveelheid kooldioxide spreken. Want kooldioxide speelt namelijk een essentiële rol in onze stofwisseling.
Als er een tekort aan kooldioxide in ons lichaam ontstaat, wordt de zuurstof slecht van onze bloedcellen afgescheiden en komt moeilijk bij de cellen van onze organen terecht. Dit heet in de fysiologie “Bohr effect”. Er ontstaat een paradoxale situatie wanneer ons bloed door de diepe ademhaling maximaal met zuurstof is verzadigd, maar de cellen van onze hersenen, ons hart en onze nieren aan een tekort aan zuurstof lijden. Hoe sterker het tekort aan zuurstof is, des te dieper wil de mens ademen, maar door de diepe ademhaling wordt het tekort aan zuurstof steeds sterker. De mens komt een vicieuze cirkel van chronische hyperventilatie terecht.
Als het kooldioxide peil in ons lichaam daalt, wordt ons innerlijk milieu meer basisch. Want de oplossing van kooldioxide in water is zuur, koolzuur. Om het verstoorde zuurbase evenwicht te compenseren, beginnen enzymen, vitaminen en hormonen in ons lichaam verkeerd te werken. Sommige daarvan tonen te veel activiteit en andere te weinig. Het evenwicht wordt door deze veranderingen hersteld of bijna hersteld, maar het lichaam, vooral de stofwisseling functioneert niet optimaal meer. De verstoring van de stofwisseling leidt tot verstoring van de immuniteit. De mens krijgt allergische reacties, heeft minder energie, wordt vaak verkouden enz.
Het is al lang bekend dat kooldioxide een kalmerende stof is. Als er een tekort aan deze stof in ons lichaam ontstaat, komt ons zenuwstelsel in een staat van opwinding. De mens voelt zich onrustig, prikkelbaar, heeft last van een slecht concentratievermogen, slapeloosheid en paniekaanvallen.
Ons lichaam probeert ons te redden. De neus raakt verstopt, in de neus ontstaan poliepen, de bronchiën raken vernauwd, er wordt slijm geproduceerd en dit alles met het doel om het kooldioxide peil in het lichaam weer omhoog te krijgen. Als hyperventilatie verdwijnt, zijn deze aanpassingen voor het lichaam niet meer nodig en een chronisch ziek mens wordt gezond.
De effecten van de stijging van het kooldioxidepeil zijn meteen zichtbaar.
De mens die een verstopte neus heeft, kan door de volgende oefening de neus openen: Adem rustig uit, houd je mond dicht en knijp je neusgaten dicht met twee vingers. Laat, wanneer het moeilijk wordt om langer zonder ademhalen te blijven, de neusgaten vrij (maar de mond blijft dicht) en adem ondiep door de neus.
Wanneer de mens even met ademhalen stopt en de ademhaling vermindert, stijgt het percentage van koolzuurgas in zijn longblaasjes en als gevolg daarvan wordt de neus geopend en blijft open zolang er niet diep wordt geademd. Je kunt deze oefening zittend of lopend toepassen.
Symptomen zoals benauwdheid, aanvallen van allergie of hoofdpijn verdwijnen binnen enkele minuten als de mens minder diep begint te ademen.
Hoe kun je de ademhaling verminderen? Schenk aandacht aan je ademhaling. Voel hoe de lucht in je neusgaten komt en binnen je longen stroomt. Forceer niets. Ontspan de spieren van je borstkast en je buik. Voel hoe je ademhaling daardoor steeds zachter en rustiger wordt. Dit gevoel moet aangenaam zijn.
Na een paar minuten zal je merken dat je lichaam van binnen prettig warm wordt, dat je een gevoel van innerlijke stilte ervaart, dat je misschien een beetje slaperig wordt en de symptomen van je ziekte verdwijnen. Echter als je de ademhaling te sterk hebt verminderd, krijg je een oncomfortabel gevoel en de wens tot diepere inademingen. Zorg dat de mate van vermindering van je ademhaling aangenaam blijft. Adem altijd door de neus, want ademen door de mond is hyperventilatie.